Pagina's

woensdag 5 juni 2019

Bataille

Is het nodig een stelling in het publieke debat te gooien of ze aan het werk te zetten in een évolution créatrice ? Om de concepten haasje over te laten spelen in de teksten van allerhande denkers ? Is er nood aan dergelijke contradictorische ervaring ? Een nieuwe hypostase waaruit een nieuwe werkelijkheid wordt rondgezaaid. Is het in de ontmoeting tussen concept en wording dat een spanningsveld ontstaat dat we leven kunnen heten ? Het veld waar de onwrikbare stellingen in beweging worden gezet en een ervaring worden die de onze zou kunnen zijn. Een stelling waar we medeplichtig aan worden en de hypostase dissemineert in een metastase. Woorden, begrippen, theses zijn kronkelend onkruid waaruit onze virtuele wereld bestaat. Ze zijn ons denken en zetten ons aan het denken. De woorden zijn nooit uitgedacht, zonder volgorde of coherentie. Onze duizelingwekkende verwikkeling en medeplichtigheid in de taal schept verwarring, maar brengt ook koelte en rust van het beekje waar we in waden, niet zozeer als een keuze, maar veleer als een kans.

dinsdag 15 januari 2013

Taal

Ik was nog steeds op zoek naar hoe ik kon ontsnappen aan de intimiderende macht van de taal. Hoewel ze mijn denken kenbaar en denkbaar maakt, belemmert zij ook voortdurend het werkelijke denken.

vrijdag 13 juli 2012

Verdriet is drie sokken Wat een prachtige gedichtenbundel van Koos Meinderts ! ik wil er toch dat ene citeren:
Verdriet is drie sokken,
een te weinig,
een te veel
en altijd ergens één
helemaal alleen

vrijdag 27 mei 2011



Beste Mario,
Herinner je nog dat na de oerverdringing niets anders is dan louter wiederholung van de toedekking in een complex van metaforische en metonymische modulaties. Zo is een verjaardag als een schijnwerper die steeds net naast de jarige wordt gericht, want de jarige herhaalt zichzelf in differenties, zonder een echte identiteit te kunnen vastleggen. Betekenissen verschuiven of krijgen een nieuw dimensie, in hun herhaling maken ze het verschil. Contradictorisch verschilt de identiteit van zichzelf, maar de schijnweper dekt dit tot verdringends toe en de jarigheid, als ongrijpbare verandering, laat zich deze dag in deze schijn vangen. En wat overblijft in de netten is de schoonheid van het schijnbare. Het mag dan ook dat zijn, dat ik je wil toewensen.
Nietsche wist zijn volk enkel wat eeuwige herhaling waardig is, toe te wensen. Hij had het vast in dithyrambische verzen georeerd en wellicht vertolkte hij in deze dionysische en extatische stroom de eindeloosheid van op elkaar inhakende en in elkaar overstromende differenties.
Omdat een verjaardag een eerbetoon is aan tijd en wording, ontwaakt de dageraad in Linden steeds als een uitnodiging om nog eens bij ons langs te komen als het pad van herhaling en verschil je hierheen leidt.
Groet, Ines & Geert

woensdag 23 juni 2010

De geschiedenis ont-vrijd

Had Hegel bij het schrijven van zijn Philosophie der Geschichte door de bril van Foucault gekeken, dan had hij wellicht kunnen opmerken dat ook de turbulente evoluties van de huidige era maar een variant zijn op de beperkte ontwikkeling van subjectieve vrijheid binnen de Griekse beschaving. Eens het stof van de geschiedenis of de werkelijkheid geblazen, merken we dat de ons zo geëigende individualiteit vaak niets meer is dan een toch weer instemmen en navolgen van achterliggende culturele waarden en normen. Wellicht had hij zich vervolgens minder de moeite getroost de geschiedenis tot een climacterisch einddoel te laten streven, als onderhuids het subjectieve en objectieve vrijheids-zoeken zich blijft 'wiederholen'. Nietschiaans gezegd blijkt dit herhalen zelf de eeuwige bestemming van de geschiedenis.
Dit eeuwig niet vrij-zijn van de rede stoelt nog maar eens op de ontoereikende representatie kracht van het denken. Enkel de Deleuziaanse materie blijkt vrij te zijn!

zaterdag 7 februari 2009

Tevreden

Het is niet te geloven dat ook in een virtuele chaos een startpunt kan uit het niets ontspringen. Geen idee waar het vandaan komt en nog minder waar het heengaat en evenmin welk weg het zal volgen. Bloggen is aan het modernisme voorbij, maar anders toch ook wel weer virtueel. Toch wil ik me niet al teveel zorgen maken. Baudrillard zal dat wel in mijn plaats doen. Hier gaan we dan. Het gaat je goed.
Geert V.